شب که می شود می نشینم لب پنجره باز دلتنگیم ؛ زیر چتر باران خزانی ؛ کنار جای خالی تو و لحضه های سرد دلم می نشینم چشم در چشم خیس آسمان و آمدنت را از ثانیه ها می پرسم و جمعه های نیامدنت را به کبودی گردایه تسبیح می ریزم .می دانی ! تو که باشی همه چیز با تو هست .تو که باشی چه نیازی به رها شدن ؛ به عشق ؛ چه نیازی به دلم ؟ تو که باشی بهشت با توست تو که باشی همه وعده ها وفا شده اند .باید بیایی و در اوج قنوت و راز سجودم بدرخشی باید بیایی و وجود را در شط دستان خویش تطهیر دهی باید بیایی تا بوی حاجت دستهایمان رنگ اجابت بگیرد تا جانمان از عطش سخت ماندگی ها برهد باید بیایی و به وسعت آبی حضور خویش طوفانیمان کنی!
نوشته های دیگران () نویسنده متن فوق: » دریا ( چهارشنبه 85/1/23 :: ساعت 2:47 عصر )
